اصلاح یک مدل رفتاری برای شبیه‌سازی رفتار ماسه‌های لای‌دار

ماسه‌های لای‌دار بیش از ماسه‌های تمیز، مستعد روان‌گرایی‌اند، زیرا مشارکت دانه‌های لای در ساختار باربر خاک کم‌تر از مشارکت دانه‌های ماسه است. بنابراین، نسبت تخلخل میان‌دانه‌یی، که بر اساس فضای خالی میان دانه‌های فعال در ساختار باربر تعریف می‌شود، توصیف بهتری از تراکم ساختار باربر ماسه‌ها ارائه می‌دهد. مدل‌های رفتاری موجود در توصیف نظام‌مند رفتار ماسه‌های لای‌دار ناتوان هستند. نشان داده شده است که با کاربرد نسبت تخلخل میان‌دانه‌یی به جای نسبت تخلخل کلی، می‌توان چارچوب یکپارچه‌یی برای بیان رفتار ماسه‌های تمیز و لای‌دار به‌دست آورد. مقایسه‌ی پیش‌بینی‌های یک مدل رفتاری اصلاح‌شده با داده‌های تجربی ماسه‌های تمیز و لای‌دار نشان داده است رفتار نمونه‌ها را می‌توان فقط با یک دسته پارامتر پیش‌بینی کرد.